İki sene olacak..
Neredeyse her gün sana birşeyler yazdım..
Eminim "mektup" daha çok yakışacaktı sana..
Üşengeçliğime ver..
Modern dünya nasılsa..
Hem sana olan herşeyin bir parçası da bende kalsın diye düşünmüştüm aslında..
İnsanlar bunaldı her yazıda..
"Ulan yine aklınca yazıyor bu budala" deyip geçiştirdiler güya..
Amacıma ulaşmıştım aslında..
Neredeyse her gün sana adanmış kelimeleri "sen" okudun baştan sona..
Hatta yeri geldi, tekrar tekrar baktın hatıralarıma..
Kimsenin görmesi değildi niyetim..
Tek derdim, sana yaşatmaktı sensizliği..
Her seferinde dikkatlice okuduğun o satırların sebebi olmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu anlayan kadınlar tanıdım..
Her birinde bir parçan vardı sanki..
Birinin gözleri senin gibi bakıyor..
Birinin saçları, saçların gibi kokuyor,
Biri sen gibi tutuyor ellerimden,
Diğeri sen gibi küsüyor bana kırdığımda..
Biri senin gibi yürüyor..
Bir diğeri sen gibi bekliyor sokağın köşesinde bekletilmenin verdiği hışımla..
Göz göre göre hepsini de seninle aldattım..
Ne yapayım..
Kelimelerim vardı biraz sakladığım..
Vakti geldiğinde hakedene harcayacaktım..
Şair, yazar kılıfına sığmadım..
Vasfım yok..
Ben sadece sana ve kendime "seni" anlattım..
Sana yakışan her kelimeyi tekrar tekrar kullandım..
İnsanlar okumaktan aciz olmanın yanı sıra, dinlemeye bile tahammül edemiyorlar..
Ama sen duydun "sessizliğimi"..
Yorulacağım bir yerde..
Yorulacak kelimelerim..
Bitap düşerse eğer sözlerim, anla ki seni düşünebilecek kadar kalmış beynim..
İşte o gün, zihnimin en derinlerine seni koyar, sensiz yaşadığım günleri silerim..
O günden sonra "deli" bilinir, kalan hatrımda seni yine severim..
Güzel uyu Kadın..!