1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
875
Okunma
Yalnız yüruyoruz,
Koşmak varken şu hayatta
Yalnızca yürüyoruz.
Ne oturmasını biliyoruz
Ne de kalkıp yer vermesini biliyoruz.
Kimi zaman salıyoruz kendimizi
Gecenin boşluğuna
Kimi zaman sarıyoruz
Geceyenin yalnızlığına hayatımızı
Bir Sigara gibi
Çekiyoruz içimize
Acı var
Ama ne acısı bilmiyoruz,
Sigara mı acı
Yoksa
Sigaraya sardiğimiz
Hayatimiz mi
Düşuncelerle yitiriyoruz
Olmayan aklimizi.
Sonra bakiyoruz etrafa
Boş boş
Gözlerimiz doluyor
Kaldirimlara takılıyor ayaklarimiz
Elimizden tutan olmuyor
Ve Düşüyoruz
Çoğu zaman
Oturuyoruz öyle düstugumuz yere
Alıyoruz başımızı
Iki elimizin arasina
Ve yine düşüncelerle yitiriyoruz
Olmayan aklimizi.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz