Bulutlar arasından doğunca güneş,
Işıktan saçlarını taradı usul usul,
Döktü çatılara, bahçelere…

Mis gibi leylâk kokularını getirdi rüzgâr,
Uzatıp avucunu, serpti dört yana…
Gerindi yemyeşil yapraklar,
Mahmur gözleriyle bakındı çiçekler etrafa.
Cıvıldaşıyordu kuşlar sevinç içinde,
Hepsi sanki bahar sarhoşu…

Perdeleri açtı tazecik kollar,
Açılan pencerelerden usulca içeri süzüldü rüzgâr,
Okşadı öptü dalgalı gümrah saçları…
Muzipçe güldü saksıdaki mor menekşe,
Suçüstü yakalanmış gibiydi çapkın rüzgâr,
Usul usul sindi sessizce yere…

Bir eski şarkı duyuldu bahçelerden,
Hüzünlü, özlem dolu…
Sustu kuşlar,
Sessizce gözlerini kapayıp dinledi çiçekler,
Küçücük yürekleri kederlendi…
Sarstı rüzgâr dalları, şen gülüşüyle,
Öptü çiçekleri tomurcuklarından…
Baharın sevinci sardı tekrar her yeri,
Isıttı güneş,
Aşk cemreleri düştü dört yana,
Dans etti ağaçlarda coşkuyla kuşlar
Döküldü dillerinden şen şarkılar…

Hâlenur Kor