Zamana boyun eğişler de, yalandı herşey ,
Bir gerçeğin de geç varırız farkına...
Bitmiştir olay ne san şöhret ne para,
Ne de hep yanında olan sevdiklerin
Bizimle birlikte gelmiyor o son yolculuğa..

Her insanın başkaydı yaşam biçimi,
Ve başka anlayıştaydılar anladın
Sızlanıp bıraktın nedenini düşünmeyi
İhmalde etmedin çözümleri araştırmayı...

Hep başkalarına yardımcı şansa güvendin ,
Yardım edebilir di sanada olurya
Bir çok dostun muhabbetini kazanmayı
San şöhret bildin bu yeterdi oyalanmaya...

Arada da, kendi ellerinle destekleyip,
Vermeseydin acılara bunca değeri
Kıymete binmezlerdi gümüş paralar gibi
Muteber sayamazlardı kendilerini
Omzuna böylesine yüklenemezlerdi...

Kendimize gelmemize davet gerekmiyor ki !
Cat kapı içeriye girerek tanıyacaktık...
Bakınıp ne var ne yok orda nasiplenecektik,
Sonra da yardım gerekti ihtiyacı olana
Elimizde olmayanı onlara nasıl verecektik?..

Nuran KARACA17:59 04.08.2015