0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
761
Okunma
Bir zaman yaşıyorum,
Yazdığım bir kitap gibi,
Çevirdiğim sayfalar da sen hep,
Olmuyor ulaşmak sana,
Tıpkı sana ulaşamadığım gibi,
Yazıyor gönül kalemi seni,
Okuyanı olmayınca tutmuyor bedeni,
Anlıyorum ki karalıyorum nafileyi,
Oysa başlatıyorum her sayfa da seni,
Bir sen okumuyorsun beni,
Tutmaz hiçbir sayfa sensizliği,
Umudu yazdırıyorum kalemime,
Belki olur sana davetiye,
Çıkarız meşke sayfalarda,
Yoksa bu hüzün hep yanımda,
Silmiyor gözyaşlarım bile,
Yazdığım sayfalar da seni,
Değil kitaba kitaba yazmışım seni,
İşlemişim yüreğe seni,
Oku bir beni,
Bu kitap kanıyor sensiz,
Adını yazamadım bu kitabın,
Ben de sen olup yazar mısın…
Ağustos – 2015 - OKAN YILMAZ
