2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
807
Okunma
Sonunu bir türlü göremediğim
Hep aynı rüyanın içindeyim.
Önce;
Gizli kalmış korkularım uyanmaya başlıyor
En ufak bir ışık dahi olmayan
Karanlığın içinde.
Hafif bir ürperti sarmalarken bedenimi
Sessiz çığlıklarım birikiyor dudaklarımda.
Hey kimse yok mu diyorum
Kimse yok mu sesimi duyan?
En ufak bir çıt yok
Garip bir sessizlik hüküm sürüyor gecede.
Herkes rahat uykusunda
Pembe düşlerinde de…
Sadece bir ben miyim
Çıkmazdaki bu karanlığın içinde.
Boşlukta asılı kalan
Soruların cevaplarıysa hep bende.
Bunların hepsi bir rüya
Gözlerimi açtığımda
Geçecek bu korkular,
Aydınlanacak ufuklar biliyorum.
Büyük bir sabır ile
Kurumuş yaprakların içinde
İlkbaharı bekliyorum.
E. YAVUZ
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz