Yirmi birinci yüzyılın ....
En son Mecnunu-yum ben !!!
Sende en son Leyla’sı sın (...)
Bırak dönsün dünya kendi halinde,
Biz gidelim seninle el ele çölümüze
Kıralım kalbimizin paslı duvarlarını birlikte
Uçuralım gökyüzüne, kırgın gülüşlerim-izi
Kalsın şanımız masallarda,
Kalsın adımız hikaye kitaplarında
Goy goy sevdaların yaşandığı bir dünyada.
Gerçek olan sevdamızı,da alıp gidelim buralardan
Yorgun argın bekleyişlerimiz-i unutalım
Sızlanıp duran zamana inat,dolanalım güneşin ardına
Bırakalım mevsimleri kendi keyiflerine
Bırakalım geceyi gündüzü kendi hallerine
Gidelim el ele, kent bakışlı meleklerin şehrine
Bir avuç köz değil,mi yanan bağrımızda,
Sen üfler,sen taş olur kalır kendi ateşinde
Yokluğunu unutturarak (..)
Varlığını ince ince işleyerek narin sızılarıma,
Sıyırıp atarak yüreğimdeki sancıları
Alarak beni yol kıvrımı dudaklarının arasına
Alarak beni gül kırmızısı dudaklarının rengine
Çıkalım gidelim ey Leylam.....!!!
Sevdamıza rüzgar değmeyecek mevsimlere..

...........
...................
...........................
...........................LESKÜY NARUT.........05/07/2015