Boşuna dememişler ulu ağaç diye sana,
Kollarını,dallarını açmışsın dört bir yana.
Kucak açarsın sıcaktan yanana,ağlayana.
Ulu ağaç genişlik katar çevreye, baksana.

Sana bakınca bir çok kelime gelir aklıma.
Ulu,Hoşgörü,güzellik,mutluluk at dalıma.
Senin yaprağını döşedim odadaki halıma.
Ulu ağaç güzellik katar çevreye, parkıma.

Biliyorum canlıların hayat kaynağı sudur,
Su ver,susuzluktan kanayan çatlağı durdur.
Çevrene ağaç dikerek yeşil çevre kurdur.
Ulu ağaç yeşillik katar çevreye,bak şudur.

Dere kenarında sulak yerlerde coşar kanın,
Tabi ki sudur yaşamını sağlayan her canın.
Piknik yapılacak yerdir, yemyeşil her yanın.
Ulu ağaç eğlence katar çevreye, canlanın.

Su olmayınca solmaya başlar yaprakların,
Hayat kaynağı, susuz kalmasın toprakların.
Yeşillik alanlar, ağaç altı piknik durakların.
Ulu ağaç oksijen verir çevreye,yeşil yolların.

Sen uzun yaşarsın,her kolunda tarih kokar,
Yörenin tarihini öğrenmek için sana bakar.
Kaç senedir dibinden buz gibi çıkan su akar?
Ulu çınar serinlik katar çevreye,göğe çıkar.

Yapraklarını, ellerini dua için açar havaya.
Günahların affı için muhtaçsın duaya,sıvaya.
İnsanoğlu bir gün göçecek gerçek yuvaya.
Ulu çınar hoşgörü katar çevreye,her sahaya.

Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar