YORULDUM

Artık ne eski bahar var bende,
Nede eski hayat, YORULDUM
Yetişemedigim nefsime degil
Depreşen duyguların arasında,
Hırpalanmaktan YORULDUM


Hayat bu işte,yordu beni
Çocuksu duygulardan gençlik yıllarıma
Geçiş yaparken ,yoğruldum,YORULDUM
Hayat rüzgarının sam yelinde,kavrulup,
Hayallere kapılıp,savrulmaktan YORULDUM


Ey kaybolan yıllarım, HIRPALANMIŞ,gençligim,
Hırpalanmış hislerin geride bıraktıgı,çocukluğum
HARABE HAYAT,a yorgun düşen bedenimle, YORGUNUM
Sessizlıgimin son baharında, yapraklarını döken,
Kuru dallar gibi, çırılçıplak kalışımda YORGUNUM.


Hayat bu işte dedik, önüne serildik
Resul bu ömür törtüsünde, yoruldu,yoğruldu
Bilinmezliğe sonsuzlukğa giden bu yolda,YORGUNUM
İstemedende olsa,birbirimizi gerdik,kırdık kırıldık.
Kıran kırılan bu kalplerden, umut aramaktan YORULDUM .
YORULDUM artık.YORULDUM artık. yorulduuuumm.

03 / O3 / 2011.
Şiir:Resul Civcik