Bu halat bu zincir eski çağlardan,
Gün berbat can acır ağır pranga…
Hep kör hat hep tehcir vur sür dağlardan,
Kan Fırat dert içir savur kasırga…

Zorba talan gözlü bulur bahane,
Torba yalan sözlü riya şahane,
Çorba yılan özlü kül olur hane,
Hırçın dalgalarda delik kadırga…

Kana doydu toprak oburdur vampir,
Cana kefen yaprak taşsızdır kabir,
Güne küstü şafak bitmedi cebir,
Hep zehir kusuyor arsız şırınga…

Keneler meydanda olmuş musallat,
Çeneler harmanda dolmuş hâsılat,
Seneler dumanda solmuş nasihat,
Dert büyük yük ağır harap omurga…

Cantekin der; Dünya lânet çarkına,
Bitsin kin sevginin bir var farkına,
Bilim ekin onur doldur parkına,
İnsanım diyene gülüyor karga…


Dünya’nın birçok ülkesinde insanlar doğdukları topraklardan zorla sürülmekte, kıyıma uğramakta, açlıkla, hastalıkla boğuşmakta... Bu çağda bu vahşet insanlığın yüz karasıdır...