Dalıp bir hayâl âlemine yine,
Seyrettim yıldızları, ayı gökte parlarken,
Seyrettim gözlerinde kara geceyi...

Sesindeki nağmeler müjdeler verdi,
Gözlerinle anlattın bana sevgiyi
Gülüşün, yollarıma mutluluk serdi...

Uzandım, tuttum ellerini,
Dalıp gittim gözlerindeki derin ummana,
Duydum, nice nice mutlu heceyi...

Önümde uzanan efsûnlu bahçe,
O ses, o şiir, o eski şarkı,
O anda yoktu cennetten farkı,
Kulağımdaydı yine sevdiğim lehçe...

Hayâl bu ya, koştum birden sahile,
Adını seslendim, çılgın denize,
O anda susuverdi deli dalgalar,
Dolaştım, özlemle, yürekte ateş,
Rastlarım diye kalan senden bir ize...

O anda dile geldi, denizde sular,
Usul usul fısıldayarak, anlattılar:
‘Geliyor her gece, arıyor seni,
Unutur mu o da seven kadını.
Her gece sessizce dinleriz onu,
Düşmüyorsun dilinden, ne büyük sevgi,
Kumlara yazıyor senin adını.’

Artık hiç gam yemem, unutmamış ki,
Biliyorum bir gün yine gerçek olacak,
Dalacağım yine gözlerinde uzanan ufka,
Isıtacak o gözlerden yansıyan güneş...
O sıcak,
Sıcacık, aydınlık güneş...

Hâlenur Kor