Kardeşini kıskanarak yumurtayı delen bir sperm değildim ben,
unutma ki, ben olmasaydım paslanmış bir teneke yırtacaktı kabuğunu

Isıya uçuşan kör sinekler kadar hafif/hafifmeşrep
arsızlığını götür güneşin olmadığı bu zindandan...
Gez, göz, arpacık doğrultusundayken namus belası,
ben gecelerin doğurganlığını taşıyacağım yatağıma,
yalnızlığımı korkutmayacak kadar ışık yeter bana,
bir de dövecek kadar küçümseyebileceğim ihanetin...

Alın yazının hükmüne boyun eğeceksin.
cehennemine bir kırlangıç göçü ile gideceksin.
Yürüyen çiviler eşlik edecek ayaklarına.
Kerih kokulu çiçekler açacak baharlarına.

Ürkekçe çırpacaksın penceremde kırık kanadını,
dudaklarımdaki ıslık el cordobes, çaldığında
az mahçup bir zeytin dalı elinde,
dudaklarıma konacaksın yılların pişmanlığına sığınıp,
yediverenleri uyandırırken sabah güneşi
genlerinde gizlediğin bütün sırlarınla döneceksin,
yalvaracaksın sıkılmadan midemdeki hazımsızlığa,
tüpler içinde mahkum tüm ceninlere özgürlük vereceksin.
Figüran kullanarak verdiğin her öpücükte, dudaklarım,
emecek bir kadeh kırmızı şarapla saika tadını.
Midem alt üst!
Sıla dingini dimağım unutmayacak ihanetini, biliyorum...
Alnının çatısında ihanetinin damgası kalacak.
Öyle ki, atılacak her mermiye nişangah olacak.
Geçirdiği üçüncü krizden sonra terk edecek seni,
bir bana kalacak yaşama umudu yüreğinin...

Sus artık, anlamsız bir sözcük gibi boş konuşma!
Ağlayabilmek için göz yaşı yüklü bir bulut bulamazsın.
Dönebileceğin bir kahkahan da kalmadı bende...

Gezegenleri çeviren melek kanatları eşliğinde
beşeriyetin hükmü yerine gelecek oluşacak ilk sabahta
Ruhun azad olup militarizm vücut bulduğunda
Kokuşmaya namzet bir et yığını içinde öleceksin.