Doğduğum yerleri özledim ama
Gitsem tek başına kalınmaz oğul.
Başını sokacak dünyalık mekân
Bu koca şehirde alınmaz oğul.

Yaşlanan bedenler cemaller solmuş
Nadassız toprağa ayrıklar dolmuş
Selam bile artık parayla olmuş
Kimsenin kapısı çalınmaz oğul.

Düşünen kalmamış fakir garibi
Yoksulluk bastırıp susturmuş lebi
Yemiş yükü deyip eskisi gibi
İzinsiz bahçeye dalınmaz oğul.

Sorulmaz hatırın uğramaz yaban
Süs diye duruyor odunsuz soban
Göç vurmuş sılayı kalmamış çoban
Mal davar meraya salınmaz oğul.

Nerde gönül alma, nerde asalet
Kullanan kalmadı zirai alet
Kulağında küpe elinde tablet
Okumakla adam olunmaz oğul.

Yük hayvanı bolda yoktur semerci
Şehirde kalmamış kalay, demirci
Bozulan eşyaya var mı tamirci
Arama sanatkâr bulunmaz oğul.

Uzaktan ezgisi duyulmaz sazın
İş gören amele bulunmaz yazın
Üç günde büyüyen tavukla, kazın
Tüyleri tel gibi yolunmaz oğul.

Madımak boy attı mayıs sızınca
Dizlerim ısınır toprak kızınca
Takatim kesilir astım azınca
Nemli havalarda solunmaz oğul.

Uykular tutmuyor birkaç gecedir
Karışık rüyalar görmem nicedir
Takdire boynumuz kıldan incedir
Hak nasip etmeden ölünmez oğul.

OZANMERDAN süzer duyguyu hece
Hayat bir sınavdır, ömür bilmece
Gözlerim yollarda kalır her gece
Et, tırnaktan ayrı bölünmez oğul.

ALİ BİLECEN/OZANMERDAN