Bosna savaşı, Bosna soykırımı, Sırp zulmü denince, İzzet Sarayliç'i hatırlarım... Onunla yapılmış bir röportajın yer aldığı gazete kupüründen aktarıyorum:
"(...) Sırp bombardımanında yaralanmasına rağmen kentten ayrılmayı reddetmesiyle bir yurtseverlik örneği veren Sarayliç (...)"
"(...) Bizim savaş sırasında modern şiirin boşluğunu daha bir somut olarak fark ettim. Örneğin Pasternak savaştan önce benim için neredeyse bir puttu. Ancak savaş sırasında, ne kadar bireyci olduğunu, benim trajedimle ilgili hiçbir şeyinin olmadığını gördüm. Ben şiirlerimi sığınakta yazıyordum o sıralarda(...)"

Bir de şu şiirini ekliyorum:

AVRUPA HÜMANİST İDEALİZMİNE VEDA

"Yüzyılın
sonu,
sonu aynı zamanda
Avrupa hümanist idealizminin."

Üç aşağı beş yukarı böyle yazıyor gazeteler.

Benim içinse zamanı
eve gidip
şiir yazmanın.

Hümanist ve idealist,
başka ne.

İzzet SARAYLİÇ

Selamlar...