Karşı kıyının çocukları idik
Güneş hep uzak geçti üstümüzden
Ondandır size ısınamayışımız
Bakmayın bağırarak konuştuğumuza
Sebeptir sesimizi duyuramadığımız
Kime güvendi isek attı kendini karşı kıyıya
Omzumuzda yükselttiklerimiz
Ondandır belkide güvensizliğimiz
Hep kenarından köşesinden
Eğreti yapıştık hayata
Hep başkasının kullandığı arabalarda
Hiç geçemedik direksiyona
Biz razıyken elimizdekini paylaşmaya
Ellerini soktular taaa kursağımıza
Bir gülümsemeye razıydık ama
Onlar kahkaha attılar sırtımıza basa basa
Biz karşı kıyının çocuklarıyız
Gözümüz yok kimsenin payında paydasında
Sanmayın çok kavgacıyız
Biz bizden aldığınız ekmeğin davasındayız
Sizin kadar insan sizin kadar sevgi dolu
Sizin kadar adaletli sizin kadar haktan yanayız
Bizi yok sayamazsınız bizde buradayız bizde varız
Sakın hafife almayın sizden çok ama çok fazlayız
N.H.R_111.ŞİİR