I.

Şemsiyemi almış
Gidiyordum bir belirsiz zamana


Kayda değer bir niyet yoktu
Düşüncelerim ya sakat
Ya yarısında kalmıştı sapak yolun
Tam emin değildim
Adım bazen Selim’di
Soyadım da Türkçeydi
Ben Kürtçe hislenmeye devam ederken
Her Allah’ın günü


Ben önüme bakıp
Geleceğe uygunsuz adımlar atarken
Ne sağımdan
Ne çok sevdiğim solumdan haberim vardı
Sanki dardı bana bu dünya
Gördüğüm insanlar birer ottu
Duvar diplerinde alakasız yaşayan
Alakasız cümlelerini sigara kokulu ağızlarında
sakız gibi saklayarak



II.

Şemsiyemi almış
Gidiyordum tamamlanmamış bir şiire


Yok yok sağanak yağmur yağmıyordu
Gebe değildi kara bulutlara gökyüzü
Yeryüzü yine taş,toprak ve bitkilerden oluşuyordu
Yer yer ağaçlardan
Az az meşe yapraklı olanlardan


Benim gibi her şeye geç kalanlardan eser yoktu
Ve gün gün
Ve kitle kitle ölüyordu güzel kalpliler
Kötü gözlülerin haksız işgalinden


Ki yüzü tanımsız
Yüzü bin hale sokulan suretlerden
Pardon suretsizlerden
Güneş de
Gündüz de
Şemsiyeyi sıkı tutan ellerim de
Mangal bildiğim yüreğim de
Eriyordu aynı kazan dibinde