Sanki oyuncaklarımı aldılar
Cepheye heybeye koydular
Beni çırılçıplak koydular
Gözümün birini oydular
Annemi babamı sordular
Sordular sordular sordular
Soğuk duvarlar tırmanamıyoruz
Saklanacak yer yok, şimdi yağmurlar
Onlar öldü artık !
Toprağım için öldüler
Siz öldürdünüz
Diri diri gömdünüz
Bir tek bizi gördünüz
Ağlayan çocuk bıraktınız
Hüznü mendile sardınız
Şimdi acımasızlık sizde
Güç sizde
Kabullenmek gerek
Kızıl bulutlar bizde
Yerler yatağımız gökyüzü yorganımız bizim
Gülüşlerimi çaldınız
Acımasız hayat sizde
Barut kokusu en güzel parfüm oldu
Vurdumduymaz bağnazlık diz boyu
Silahların gölgesinde
Oyun oynamak çelik çomak
O ruh nerede bizde
Onurumuzla anılarımızla yaşayacağız
Başarının sonucu bu mu
Kuş sesi bir çocuk
Kanatları olmayanlar uçamazlar
Çalınmış umutlarımız
Biz buradayız
Hani siz neredesiniz
Bizim bu topraklar
Çekin gidin
Kardeşim benden daha küçük
Midesi çoktan göçük
Gözlerimiz bulut gözü
İçimizde nefret
Kurşun makineleri boğazımızda
Dikenler içindeyim
Ayaklarım acıyor anne
Ellerim donuk toz toprak
Neredesin şimdi sen
Açlık var korku yakıyor içimizi
Dünya değişti artık
Çocukluğum böyle miydi
Kızıl duman ördü bizi
Kimse bulamaz izimizi
Kim görür gözyaşımı
Kardeşimin maması barut
Kabullenmek en iyi şey
Susmak gerek
Savaşta nasıldır çocuk olmak

Behçet Bük 925/9.7.2015