1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
641
Okunma
Çok zaman geçti…
Tutkuyla dinlediğim şarkılar söylenmez,
Hasretle kucakladığı rüzgarlar esmez oldu.
Çok zaman geçti…
Parlayan yıldızların ışıkları söndü.
Kabuk bağlayan yaralar
Yeni baştan açılır,
Acısı bedenlere saçılır oldu.
Geçirmedim değil aklımdan
Buralardan uzaklaşıp gitmeyi.
Başka diyarlarda bulabilirsin dedim kendime,
Özlemini çektiklerini.
Hayır!
Bu kadar kolay olmamalıydı her şey.
Utandım bir an kendimden,
Vazgeçtim düşündüklerimden.
Yakıştıramadım kendime çekip gitmeleri.
Yıldıramaz hiç bir acı beni.
Sadece olgunlaştırırlar benliğimi.
Bilirim…
Bir mum ışığı kadar dahi
Aydınlatamam çevremi.
Lakin…
Bir nebze de olsa
Kanayan yaralara merhem olmak için
Buralarda kalmam gerekli.
E.YAVUZ
5.0
100% (2)
Cevap Yaz