Ses duyulur
Gecenin geç vaktinden sabahın seherine dek
Ağlamakla hıçkırık dolu bir genç kız
Dayanamadım bakmak istedim penceresinden
Buğuluydu camları
Gözlerinden akan yaşlar di sanki
Buğulandıran camları
Bekledim biraz soğuğa inat
Konuşuyordu devamlı kendiyle
Ve elinde anlata anlata ,kendine bitiremediği bir yürek dağlayan
Okşayıp durup ovuşturduğu bir resim vardi
Eksiklik hissi sarmış odasını
Bir yandan dik durmaya çalışıyor dört duvar dünyasında
Anlayamadım bir süre sadece izledim biraz
Bir ad vardı devamlı sayıkladı
Sanki bir köpek ismi idi
Ben gene anlayamadım
Ta ki fotoğrafı görene dek
Güzel sevimli bir köpekmiş ağlatan bu güzel kızı
Kendi kendime dedim
Tövbe bismillah dedim üzüldüğü şeye bak!
Sonra eve dönerken düşünceler kurcaladı beynimi
Bir şey var ki
İnsan yalnızlığa itilince kalabalıklar içinde
Başka bir varlıkta bulmaya çalışır bulamadığı sevgiyi...