Ömür sayılı gün biliyorsun;
Bir sabah, bensiz bir dünyaya uyanacaksın
Apansız!
Yokluğum saplanacak yüreğine kör kurşun gibi.
Cam kesiği bir sızı çökecek can evine.
Kanadı kırık; bir kuş gibi hissedeceksin kendini,
Çar, naçar.
Yağmurlara gebe bulutlar dolaşacak,
Bakmaya doyamadığım o güzel gözlerinde,
İçindeki yangının hararetiyle.
Gözyaşların yıkacak bendini,
Akacak kirpiklerinin arasından yanaklarına,
İradene inat.

Boşuna feryadı figanın.
Beyhude dizini dövmen,
Acını hafifletmeyecek ağıtlar yakman.
Anılar canlanacak gözlerinde,
Hayallerimiz gelecek aklına peyder pey.
Bir kez daha alevlenecek içindeki yangın
Benzin dökülmüş gibi.

Hiçbir dokunuş, hiçbir teselli söndürmeyecek
İçindeki ateşi.
Üzülmediğin kadar üzüleceksin.
Keşkeler girdabında dönecek başın biteviye,
Pişmanlıklar bulvarında bitmeyecek yolculuğun
Gün gece.
Yorulmadığın kadar yorulacaksın.
Kan damlayacak yüreğine;
Yaşanması mümkünken bir hiç uğruna
Yaşayamadıklarımız aklına geldiğinde.
Kulağıma fısıldamaya yüksündüğün
İki hecelik “Seni seviyorum” cümlesini
Sema’yı yırtarcasına bağırmanın bir anlamı yook
Çünkü ben duymayacağım.
Ellerim uzanmayacak artık gözyaşlarını silmeye.
İlahi hükme razı olacaksın, elinden bir şey gelmeyecek,
Başın öne düşecek bir kez daha, çaresiz.

Kaderin rüzgârı bir kez daha savuracak seni,
Bilinmez meçhule,
Gönlün virane, dizde derman yok, umutlar desteksiz.

Hay ALLAH !;
Nereden çıktı şimdi bunlar,
Neler saçmalıyorum ben ALLAH Aşkına.
Bak;
Şükür can bedende.
Sabahı müjdeliyor kuş sesleri.
Güneşin ışığı yırtıyor karanlığın perdesini usul usul.
Yeni bir güne merhaba!
Zaman kısa; kıymetini bilmeli
Yarın;“Keşke” dememek için,
Sevmeli, sevilmeli.
Dolu dolu yaşamalı hayatı, sevdiklerimizle
Her şeye rağmen.
El ele, gönül gönüle,
İ N A D I N A !

İsmail GÜL