akıl fikir düşünceyle ve insan
gönül kalp his maneviyat ve lisan

bir çok şeyler yapmak ister de her kim
hiçbir şeye amel etmez ki her mim

mim muamma mim inletir garibi
elif birde anlatır da sahibi

kim sorusu neden niçin ardına
bir kimseyle bir yol açar yurduna

kainatta insan kitap peygamber
aslın kendisinden verirken haber

ince sanat nice formül hep nakış
hayran kalır insan atsa bir bakış

sır keyfidir baş düşürür önüne
yanaşamaz belki dün ü gününe

kainata benzer beden ve içi
ne düşünür bilmem bulanlar hiçi

girdab oluştursa tufan meydanda
kim kaybolur bir can iken cananda

niçin yanmış gönül niçin gamlanmış
aciz düşen niçin sönmüş mimlenmiş

mim koymalı kendince de elif’e
çile yeter ne gerekse taltife

mesut olmak için sufi ve derviş
mim eyler kendini getirmez geviş

mimce dersen hakikati hilkati
ve iman dillenir amelde kat’i

lakin işte yine gerektir elif
herc ü merc etse de kendini arif

gamı derdi öğrenmeden nasıl mim
sevilir mi ister ola altın sim

kitap ister kullanmaya külliyat
okumadan bilinmez der hakikat

sevilirsen sevilirsin düşünme
gönül kendisini arar üşenme

ey dünyevi kimde sevmek kendini
mimedir mecburi insanı dini