Güvercinim kanadı süt beyazı
Tüylerini tarar kışın ayazı
Sonsuz maviliklerde pervaz eder
Mevsimin her baharı her yazı

Uç güvercinim sonsuz maviliklerde uçuver şimdi
Güvercin göğsünde bana da yer açıver şimdi.

Güvercinim birikintiden su içer
Ben kovalarım ellere kaçar
Yolun gözlemekten ömrüm geçer

Gel güvercinim vuslata geliver şimdi
Yaralı gönlüme merhem oluver şimdi

Güvercinim gözünü ufuklara dikmiş
Kendinden geçmiş, benliğin aşmış
Ötelerde nice güzelliklere ulaşmış

Aş güvercinim zaman-mekan duvarlarını aşıver şimdi
Erenlerin sohbet meclisine ulaşıver şimdi.

Güvercinim başın yükseklere ersin
Ak kanadın ak bulutlara değsin
Varsın nadanlar zalime boyun eğsin

Er güvercinim yüceler yücesine eriver şimdi
Dostun bağından bir demet gül deriver şimdi

Güvercinim gönlün daima hoş tut
Seni terk edenin kolundan koş tut
Yoku vara say, doluyu boş tut

Tut güvercinim düşenin elinden tutuver şimdi
Ham gönülleri aşk oduna atıver şimdi

Güvercinim özgürlüğe kanat çırpmak gerek
Gerçek özgürlük teslimiyette gerek
Teslimiyet yoksa bu can neye gerek

Gerek güvercinim Hak’a teslim olmak gerek
Gerçek özgürlüğü Hak yolunda bulmak gerek