Bazı kadınlar rüzgar gibiler,
Yel değirmenlerini hiç uyandırmadan geçip
Giderler başucumuzdan,
Suyun yüzüne dokunur gibi
Sadece geçerken arkalarında
Dalgalar bırakıyorlar,
Birde eteklerine dolanan hüzünlü gün batımlarını

Saymasak,
Hiç bir aşkta sanık olmuyorlar,
Sadece tanıklık ederler soytarılığımıza
Hiç konuşmadan,
Öylece sesiz,

Öylece vakur ve yalnızlar hep,
Dokunsan kirlenir avuçları,
Dokunsan kırılır dilleri,
Dokunsan ruhları ağlar,
Yeni bir çağın teselisi gibi hep koşuyorlar,
Koşarken arkalarında bıraktıkları

İzlerin hesabını yapmadan,
Arkalarında düşük yapan acıları düşünmeden
Ve yarım bıraktıkları şiirleri hiç emzirmeden
Çekip gidiyorlar,

Hiç bir şehre sığınmazlar,
Hiç bir atlasa ait olmadan,
Tek vatanları vatansızlıklarıdır,
Kalpleri kırılmış denizlerde yüzüyorlar,
Yosun kokuyor saçları,

Martı seslerini örtüyor üzerlerine
Ve dudak kıyılarında maviyi büyütüyorlar
Yasak isimleri ezberler gibi,
Telaşsız yürüyorlar
Ve yalnız,

Sesleri zarafet kokuyor
Birde kainata kurulmuş gülüşler var,
Tüm güzel şarkılar saçlarına tutunuyorlar,
Tüm güzel çocuklar sadece onların isimlerini biliyorlar
Ve en güzel aşkları rahimlerinde taşırlar.
Onlar sadece kadınlar…!
ŞimalGüney!! ( HA )