İnsanlar beni utandırdığı zaman en çok utandım
Güvendiğim için ,utandırdıklarında
Utanç bilmeyen insanlara merhaba dediğim için
Salt insan oldukları için
Bir değer biçtiğim için utandım
En çok da adam sandıklarımın
Adam olamadığını gördüğümde
Adamlığımdan utandım..
İnsanlar vardır
Hamam böceği misali yaşayıp giderler
Arınmak için girdiğim hamamlarda
Onlara rastlamaktan utandım
Körle yatan şaşı kalkar misali
At gözlüğü takmaktan usandım
İnsanlar hakkında empati kurarken
Hem bir örümcek gibi algılanmaktan
Hem de örümcek beyinlerinde bir figür olmaktan
İşte en çok da bundan
Bana düşen pişmanlığımdan
Masada hatanın yüze doksanı hasılatı almaktan usandım..
Kalp yaraları geçmiyor
Zaman geçiyor,biz geçiyoruz içinden
Büyüyoruz
Büyürken-daha iyi gelişebilmek adına-budanıyoruz
Uzun yaşayan bilge ağaçlar oluyoruz
Oysa elimiz kolumuz kırıktır artık
Her parçada kristal taneler
Parlıyoruz
Kestikçe acıtan kollarımız
Artık saramıyor kimseyi
Acıtıyoruz
Zaman geçiyor,biz geçiyoruz içinden
Büyüyoruz
RC