Sevmiştin âşıktın benden vazgeçmezdin
Hani senin vazgeçilmezindim
Kollarında dans ederken seni izliyordum
Bana doğru geldin öptükten sonra
Düğünüme geldiğin için teşekkür ederim dedin
Kalbime hançer soktun, nasıl yaptın bunu.

Kalp senindi bilmiyor muydun o kalbin
Sadece seninle dolu, seninle var olduğunu
Hançer kalbimi delip geçerken aklımda
Sadece sen sana olan aşkım vardı
Köşeye oturdum seyrettim tüm olan biteni
Bir şey yapamadım gitme diyemeden götürdüler
Kanıyordu yüreğim bu acıya dayanamıyordu.

O gece onun kollarında uyudun ya ben
O geceden sonra hiç uyuyamadım
O gün ben ölmüştüm yaşayan ölü
Şimdi yaşamak şurada dursun
Yaşayan ölü olmak ağır geliyor bana
Ben yaşadıkça sanki seni yine bulup
Yine hayatına girecekmişim gibi geliyor
Sensizliğe dayanamam ki aşkım
Senin mutlu olman gerekiyor bir tanem
Senin mutlu olman için ölmem gerekiyor.

Sensiz dünyayı neyleyim kahve renkli gözlüm
İlk hançeri sen soktun kalbime sen
Mutlu olması için nasıl daha önce
Papatyam/dan vazgeçmek zorunda kaldıysam
Şimdi de canımdan vazgeçiyorum
Mutlu ol bu yük bu bedene ağır geliyor
Elveda dünyam, elveda papatya/m

Sami Arlan..