Ey insan!
Mucidisin ateşin fi tarihinde
En ateşin anında
Pişirirsin ekmeği de
Hiç kuşku yok ki
Karın tokluğunadır çaban

İlk nüvesi medeniyetin oysa
Ban ekmeği suya
Ye babam ye!
He valla!
Yaradan’a şükür
Ve
O ataya rahmet

İlk fırıncıya gurban
O mitsel kahramana selam
Onu doğurana
İnsanı doyuran ekmeğe
Göz bebeği sofranın emeğe
Fırına uzatılan o küreğe

Ki
Gün olur yemektir ordumuza
‘Tanrı’mıza hamd olsun
Milletimiz var olsun’
Demez mi bu yürek?

Bir mide gurultusu
Ferman okutur kimi
Çağlayan bir gönlün iniltisi
Sanma ki olmaz feryadı figan
Çağlar boyu bulunmaz mı derman?
Bir somun ekmeğiyle balam
Bir matara suyuyla aşar bozkırdan

Köy evinde analarımız
Pişirir tandır ekmeğimizi
Sıcacık muhabbetleri köz olur
Sımsıcak olur yüreğimiz
Buğday, mısır, çavdar deriz de
Osmanlı ekmeğini de yeriz
Yudumlar sıcacık çayımızı
Oohh! Miss!
Kepek ekmeğiyle tez
Sıhhat buluruz kimi kez
Artar yaşam ritmimiz

Somuncu babanın fırınında
İsterdim bir somun olmak
Süslemek sofrayı bir soluk
Kim bilir, insan olduğumdan
Olmaz mıydı daha bir işlevim?
En yüce besinle her an.

L.T.