Bir Hanım anlatırken,hayat hikayesini
Pür dikkatle dinledim,ağlamaklı sesini

Anlattıkça üşüdüm,yüreğimden oldum buz
İstanbul`un işgali, Bin Dokuz Yüz On Dokuz

Hanım ;genç ve güzel kız,dünürleri sırada
İçlerinden birini,beğenmiş o arada

Boyu posu yerinde,yakışıklıymış Damat
Hanım çok sevmiş onu,toz pembe olmuş hayat

Nişanlanmışlar hemen,mutluymuş ikisi`de
Damat`ta Avukatmış,fiyakası yerinde

Hanım Çeyiz hazırlar,lamba`nın ışığında
Oya Kanevce işler,oymalı sandığında

Uzun sürmez mutluluk,dedikodular başlar
Mahalle çalkalanır,her ağız`da bir laf var

Nişanlısı Cami`de,her gün tabut taşırmış
Avukat değilmiş`te,ölüyle uğraşırmış

Hanım babası ile,gidip`te bakmış ona
Uzaktan seyredince,pek`te gitmiş zoruna

Atmış yüzüklerini,kahretmiş hayatına
Evlenmiş başkasıyla,binmiş gelin atina

İşgal bitmiş nihayet,güzelim İstanbul`da
Halk özgürce yaşıyor,geziyor sağda solda

Beş yıl geçmiş aradan,İstanbul hayat bulmuş
Hanım mutsuz`da olsa,bir, de çocuğu olmuş

Hanım bir gün çocukla,Beyoğlun`da gezerken
Karşılaşmış onunla,Vitrini seyrederken

Bakmışkı Tabela`da,o`nun ismi yazıyor
Avukatlık Büro`su,o an candan beziyor

"Merhaba" diyor o Bey,önünü iliklerken
"Gitme kahve içelim,zaman daha çok erken"

Hanım kabul ediyor,şaşkınlık`la daveti
Adam;memnuniyetle,karşılıyor evet`i

Hanım hemen başlıyor,acele ile söze
"Avukattin`da neden,yalan söyledin bize"

"Neden taşıyordun ki;Tabutları omzun`da
"Bu nasıl bir Muamma,benim suçum ne bunda

Adam vakurla bakıp,"Lütfen dinleyin beni"
"Onlar Tabut değildi,Mühimmat`tı nedeni"

"Silah vardı içinde,gördüğün tabutların"
"Vatan için gizliydi,umut`tu yarınların"

"Kuvayı-Milliye`ye,Cephane taşıyorduk"
"Bu bir SIR`di içimde,işgali yaşıyorduk"

"Belki seni kaybettim,aşkı gömdüm mezara"
"Bak gök`te Bayrağımız,gelmez artık nazara"

Hanım kalktı yerinden,gözleri ağlamaklı
Yüreği yangın yeri,pişmanlıklarla saklı

Aklıma bir şey düştü,hikaye`yi duyunca
Aşk`ta tarif yok ama,VATAN BİR AŞKTIR ANCA

OZAN KARAPECE