Çorak toprakların şen insanıydın ,
Akmanların gıyık Sadıktın sen ,
Anacığımın evde kuru kahyası ,
Tilli gülsümün oğlu sadık tın sen ...

Küçük yaşta babasını kaybetmiş ,
İki kardeş ile hayata bakmış ,
Sesi ile kızların gönlünü yakmış ,
Aşık veysele türkü demiş sadık tın sen ...

Askerliği erzurumda yapmıştın ,
Deli eyübün kerziğini kapmıştın ,
Öfkelenince kaşlarını çatmıştın ,
İnsan kalbi kırmayan sadık tın sen ...

Değirmenler hep senden sorulur oldu ,
Ağaçlar sayende meyve ile doldu ,
Abdal değirmeni sayende ismini buldu ,
Değirmencilerin Piri değirmenci sadık tın sen ...

Oturunca bacakları çatardın ,
Oturamaz sırt üstüne yatardın ,
Birinci ile dumanına bakardın ,
Radyo ile keyfini bulan sadık tın sen...

Beş oğlun vardı bir de kızın ,
Söylerdin türkünü duyunca sazın ,
Sinan öldüğünde dinmedi sızın ,
Ölüme dayanamayıp toprağa giren sadık tın sen...

Doya doya baba diyememiştim ,
Fakirlikten yeni şey giyememiştim ,
Erken gideceğini bilememiştim ,
Çocuklarını yetim koyan sadık tın sen ...

Rüyasında gece veyseli gören ,
Unutmayıp hatrını yanında bilen ,
Oğlunun ismine birde veysel diyen ,
Rüyama girmeyen babam sadık sın sen ...

Veysel AKMAN
20.06.2015