1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
868
Okunma
Dâima yürüyelim; iyi, güzel, doğruya
Vakit iyilik vakti, hem bu vakit her vakit.
Ecdat boşa dememiş, “vakit nakittir” diye
İyilikten ayrılma, hem bu vakit bir vakit.
Cümleyi oluşturur o küçücük heceler
Bâzı günler vardır ki, emsâlinden yüceler
Regâip, Ber’at, Kadir… Kutsal olan geceler
Öyle vakitler var ki, onlar dâim ser vakit.
Dostunu, düşmanını ne olur iyi tanı
Vakit müsâit iken değerlendir her ânı
Kıyâmet kopsa bile dik eldeki fidanı
İyiliğe devam et, vakit olsa dar vakit.
Onun neler çektiğin dağı aşanlar bilir
Kışın karda, tipide… Yolda şaşanlar bilir
Damdan düşenin hâlin damdan düşenler bilir
Herkesin hayatında, vardır elbet zor vakit.
Ecel bir bir soldurur geldiği an yüzleri
KARA; toprak doldurur o güzelim gözleri
Kabir ağzını açmış bekler durur bizleri
Zamanı geldiğinde, her canlıyı yer vakit...
20/06/’15
Hanifi KARA
Şiirin sahibi
Cevap Yaz