-1-

Ey insan!
Bir katman düşün
Atmosfer misali
Hidrosfer emsali
Bir fer kaynağı
Bir oksijen kaynağı
Kaynak yapmazsın hayata
Bir seher yeli eser gönülde.

Bir katman da var ki insan suretli
Çepçevre sarar benliği
Sureti haktan görünür de
Hapseder usulca çerçeveli
Düşün de farket zindanını
Ben! Ben deriz
Debdebeli olsun isteriz de
Debelenir dururuz battıkça.

Milyarlarca mensubuyla yerkürede
Devasa bir kitle
Kanserojen bir kitle gerçekte
Gem vurmaz arzulara
At gözlüğü takar da
Serde göz bozukluğu varsa
Hangi oftalmolog napsın?

Tüketime odaklı insanoğlu
Takıntılarla örülü dünyası
Bende niye yok, onda var da
Hep ben, daima ben ve yalnız ben.

Gözü yükseklerde mübarek
Bir his ki sek
İrtifa kaybetmekten korkar
Sahip olmak mı
Hobi
Olmak, olabilmek
Fobi.

-2-

Ey insan!
Unutma ki damı akan evlerde var
Yağmurun süzüldüğü çatılar,
Koyunlar meler de çayırda
Ve
İnsanlar koyun koyuna.

Maddeleşen bir insan
Tüm benliğiyle yabancılaşan
Kendisine odaklanan
Yalnız, yapayalnız kalan.

Paylaşımla güzel oysa dünya
Yaban kazları timsali
Hep birden yükseklik kazanmak
Kanatlanıp uçmak
Uçsuz bucaksız diyarlara.

Hani bir deyiş var
Aahh! Dilimin ucunda dersin
Buldum, kaz kafalı
Kazlarda geçersiz anlaşılan
İlahi! Der yaban kazları
İlahi bir ortak akılla.

Toplum mu?
Dert kaynağımız
Doğa ki
Ders membaımız
Sağduyu hayat rehberimiz
İnsan insanadır, iksirimiz.


L.T.