Kâbuslarım korkutuyor,
kümebulutlar siyah taşır ufkuma
büküntü bürüyüp kalbimi
sana meylettiğimden beri
düğüm düğüm özlem yazar şiirlerim
zorlu çıkmazların cenderesinde...
Ah! Çançiçeğim, camgüzelim Gülbahar’ım!
Güneşim sönükse hâlâ,
çıkmıyorsa ve aydınlatmıyorsa günlerimi
karanlıklarda bırakıp da dünyamı
başka dünyalarda doğuyorsa
ve kucaklamıyorsa beni bir vefalı dost gibi
yeşillenmiyorsa gül baharım
ölürken kurumuş dallarımda açmıyorsan eğer
yollar yoruyorsa vefasızlıkla dizlerimi
yine de seni görüyorsam rüyalarımda
hasretimsen her günümün ıssızında
sen benim karasevdamsın
dönmesen de özlediğimsin...

yağmurlu bir buluta uzatıp da başımı
alnıma hasretini yazıyorsam kuytularda,
dayanmışsam hayata,
kafa tutabiliyorsam alçaklıklara
gücüm, kuvvetim, mukavemetim sendendir
gel gör ki, karanlık kuyulara atılsam
deryalarda kulaçsız kalsam
umutsuz kalsam yad ellerde
bütün sezgilerimi yitirsem de yine
beklediğim sensin
en güzel şiirlerimi sana yazacağım
sen benim karasevdamsın
dönmesen de özlediğimsin...

sadece beni sevmeni diledim
sadece seni yazdım alnıma
seni sordum herkese,
seni çizdim gökyüzünde maviliklere
senin adını yazdım sulara halka halka
Her tulûatta repliğim oldun,
seni ezberledim her oyuna, seni oynadım...
sen benim karasevdamsın
dönmesen de özlediğimsin...