Harnuye bucak, köy enstitüsü
Eğitti büyüttü ülkenin süsü
Ali Kibar, Fatma bunun hepisi
Öğretmen oldular Anadolu’ya

Her birinde vardır yurdun ülküsü
Her birinde vardır vatan türküsü
Kazma, kürek orak, hem de törpüsü
Öğretmen oldular Anadolu’ya

Mumlar gibi yanıp aydınlık saçtın
Bu millet uğruna aç susuz yattın
Tebeşirin yoktu topraktan yaptın
Öğretmen oldular Anadolu’ya

Topraktan tebeşir günlerce yuttun
Ağ bebekler gibi baktın büyüttün
Okuttun eğittin asker de ettin
Işığını saçtın Anadolu’ya

Belki anam babam gördü sizlerin
Ayaklar çarıksız nasır dizlerin
Gömleğin yırtıktı yama bezlerin
Işığını saçtın Anadolu’ya

Acı soğan yedin sen de benimle
Yarım ekmeğini paylaştın benle
Öğretmen sevdası bu aşkın ile
Yorulmadan koştun Anadolu’ya

Taşdemir anlatır ilkokul çağı
Ayaklar çarıksız olmaz ki bağı
Gözümden dökülen yaş değil ağı
Meftunum doyamam Anadolu’ya

Gözümden dökülen yaş değil ağı
Meftunum doyamam Anadolu’ya.

21.08.2014/H.TAŞDEMİR
Not: 1)Bu şiirimi İlkokul Öğretmenim merhum Ali Kibar için yazdım.
2))Bu şiirimi sömestri tatili münasebetiyle Mersinde görevli edebiyat öğretmeni kızım Gülhan (Taşdemir) Tırak ve Konya’da görevli İngilizce öğretmeni kızım Özlem Hayriye (Taşdemir) Koçak ve tüm öğretmenlerime hediye ediyorum.
32)Düziçi köy Enstitüsü iken şimdi aynı yer Anadolu Öğretmen Lisesi oldu.