DÜŞEM

Ey canan değeri, kalmadı tezin
Fırtınamı kesem yelemi düşem
Bu kaçıncı name, ah iki gözüm
Deki yalın ayak yola mı düşem

Birini yitirsem gezmeyi bilmem
İçime kapanır, kızmayı bilmem
Lâin balık gibi yüzmeyi bilmem
Hal hatır oduna sele mi düşem

Hangi kaptan ister gemi batıra
Kara gözler halde, gamlı otura
Derdime dermanı Mevla yetire
Kullara kul olur, halemi düşem

Bu fanide bir acayip durum var
Bu duruma esir olma zorun var
Bizim ilde, namus ara pirim var
Bir başıma kalıp dile mi düşem

Bulut üstü gezer emsalim eşim
Kınalı kumru du isteğim düşüm
En eskiden beri pençeli kuşum
Kıyı da vurulup göle mi düşem

Bala Şerifoğlu, çok çektin yeter
Mevla ömür verir kara kuş öter
Eti elden çıkmış, kediden beter
Kazanı kapattın küle mi düşem


Ali Eliş
Sözlük:
DÜŞEM: –mek: Yıkılmak-Aciz çaresiz kalmak
Sefil olmak
(Tarama sözlüğü—1965)