Akitle diktiğimiz bu çınar gövdesinde
Köklerinde öz idim neden hiç anlamadın
Uzayan dallarının yem yeşil gölgesinde
Serinleten güz idim neden hiç anlamadın?

Hayli zaman tutsağım o meftun gözlerinde
Doğup doğup batıyor umudum izlerinde
Usum bitap düşmekte anlamsız gizlerinde
Yokuşunda düz idim neden hiç anlamadın?

Her şimşek çakışında siper edip kendimi
Esip, coşup, çağlayıp yıkıyordun bendimi
Gaflet denen sarhoşluk saklar iken fendini
Sevincine iz idim neden hiç anlamadın?

Kaç kere tavaf ettim diktiğimiz çınarı
Kıskandırdı gözyaşım süzülürken pınarı
Bundan böyle oynamam aşk denilen kumarı
Yanlışına yüz idim neden hiç anlamadın?

Esir düştü hayaller anıların elinde
Yalan oldu mazimiz vefasızın dilinde
Hatıralarım yazar dikeninde gülünde
Yaprak yaprak cüz idim neden hiç anlamadın?

Nuh Comba





Bu şiir’imi günün seçkisine layık gören seçki kuruluna, yorum ve ziyaretleriyle sayfamı onurlandıran siz aziz ve değerli dostlarıma teşekkür ediyorum.