Unutmadık çalan teli
Dostlar seni hatırlıyor
Esse bile ölüm yeli
Dostlar seni hatırlıyor

Veysel Veysel cansın Veysel
Çiçek olup verdin bedel
Kalan gözü delince dal
Dostlar seni hatırlıyor

Fukaralık yurtta irsi
Âşık Ala vermiş kursu
Ustasından almış dersi
Dostlar seni hatırlıyor

Kandıracak eşin bulmuş
Hizmetkârla Esma kalmış
Kucağında bebek ölmüş
Dostlar seni hatırlıyor

Saza verip dokuz lira
Söz olmaz mı yoğa vara
Düşünce sen her gün dara
Dostlar seni hatırlıyor

Cansın dostsun bize bizden
Yüzündeki kötü izden
Şiirdeki büyük gizden
Dostlar seni hatırlıyor

Nicesine sarılınca
Çoğu zaman darılınca
Mızrap ile vurulunca
Dostlar seni hatırlıyor

Hayat ile kötü aran
Derinceymiş yürek yaran
Kitaplarda seni gören
Dostlar seni hatırlıyor

Çıkıp gittin harap handan
Vatan sevgin asil kandan
Kuzudaki beyaz yünden
Dostlar seni hatırlıyor

Yaşadığın azlarınla
Kanattığın dizlerinle
Sesindeki tizlerinle
Dostlar seni hatırlıyor

Atatürk’ü göremedin
Hal hatırın soramadın
Destanını veremedin
Dostlar seni hatırlıyor

Ecel gelmiş sormuş seni
Yüreğinden vurmuş seni
Sadık yârin sarmış seni
Dostlar seni hatırlıyor

Alnındaki çizgi safı
Veysel’in de yok ki gafı
Garip Hoca söyler lafı
Dostlar seni hatırlıyor