Ben almanyada dogdum ve büyüdüm.
Hep tasli yollarda yürüdüm.
Annem ve Babam olsa bile,
yasam savasini yanliz sürdürdüm.
Acilarla yasiyorum.

Belirli bir yasa geldim, ama sormayin nasil?
Dayak, küfür, iftira, ne isterseniz vardi asil.
Artik dayak islemeyince, aci bile hissedemeyince,
sirtimi bile isirdi annem, nedir bu bitmeyen iskence.
Acilarla yasiyorum.

Yanliz degilim biliyorum, bircok insan yasadi,
benim bu yasadiklarimi.
Ama ben anlatmak istiyorum,
herkez bilsin, cünkü cekinmiyorum.
Ben bu acilarla yasiyorum.

Dogdugum o günden beri, üc soyadi degistirdim.
Ama nedenini söylemediler, ben anlamazmisim dediler.
Yalanla, dolanla, getirdiler beni bu yasa,
keske ölmüs olsaydim, bu pisligi görmüs olmasaydim.
Acilarla yasiyorum.

Yillarca yazmayi, yasadiklarimi sayfalarda saklamayi bildim.
Kitaplarda kayboldum, hayal dünyasinda huzur buldum.
Onu bile cekemediler, verdiler veristirdiler.
Sen ne anlarsin, sen salaksin dediler.
Acilarla yasiyorum.

Her odamdan cikisimda, duyuyorum seslerini.
Sessizce konusuyorlar arkamdan belli.
Yok ben adam olmazmisim, calismazmisim denildi.
Onlara bir seyleri ispatlamak icin, zaman coktan gecti.
Acilarla yasiyorum.

Onlarda bulamadigim sevgiyi disarida ararken,
onlar ise beni, her kavga sonrasi evden kovarken,
durmadan pislige yakalandim onlardan kacarken.
Bir kere olsun dinlemediler, zevk aldilar, döverken.
Acilarla yasiyorum.

Orda burda calsitim, sigara parami kendim cikardim.
Bir yerde uzun zaman kalmadim,kalamadim.
Ugrastim ama basaramadim.
Birde onlara inanin ki, anlatamadim.
Acilarla yasiyorum.

Artik benden buraya kadar,
bunun dahasi, beni asar.
Yanlis yazdiysam bir kelime, güzel Dostlar,
kusura bakmayin, kendi kendime ögrendigim, ancak bukadar.
Acilarla yasiyorum.