Ne kadar güzellik varsa tarihe karıştı hocam
İşin en püf noktası okulların yardım diye para toplaması bence o güzelliği bozan.
Benim talebelik zamanım atmıştı cumhuriyetimizin gençlikten olgunluğa geçtiği zamana dek geldi.
O zaman yeni yeni toparlaman bir ülkeydik
Ama böyle ysrdım istemek şöyle dursun yoksul çocuklara yemek verilirdi
Çok değerli ve yurt seven hocalarımız vardı


Bir gün teneffüste arkadaşlar tebeşir savaşı yapıyorlardı
Sınıf toz içinde kalmıştı. Zil çaldı öğretmen sınıfa girdi
Ön sıralardan birine yaslandı hiç ses çıkarmadan bir kaç saniye bilere baktı.
Hepimiz sus pus olmuş hocaya odaklanmıştım
Hüzünlü bir sesle.... Çocuklar dedi bu tebeşirler sizin babalarınızın nafakalarınızdan kesilen
Vergilere alınıyor biz zengin mir ulus değiliz yazık değilmi bu israfa.
Böyle yapmakla geleceğinizden harcıyorsunuz yapmayın dedi
Belki bağırıp çağırsaydı aynı şeyi yapardı inancıma göre
Ama birada asla yapmadık
Birde tarih hocamız vardı adını hiç unutmam Fikriye Sunuhi Arsan hoca
Her derste onbeş dakika hayat dersi verirdi muaşeretten merdivenden çıkarken hangi taraftan çıkılır hangi taraftan
İnileceğine kadar Allah mekanını cennet eylesin onu asla unutamam hoşça kalın Bilge insan

Çok haklısınız ve çok doğru bir tespit...

Benim ilkokul, hatta ortaokul ve liseyi bile ekleyebiliriz.

Köyde okuyup da beş yıllık öğretim döneminde dört öğretmen gören çocuk fazla olmasa gerek ama ben ilkokulu bitirene kadar dört tane öğretmen değişmişti, birleştirilmiş sınıflardan müteşekkil bir köy okuluydu bizimki. Bütün öğretmenlerimize mucizelermiş gibi bakardık, onlar tanrının lütfuydular sanki. Gözlerimizi gözlerinden ayırmaz, (en azından ben öyleydim) ağızlarından çıkacak kelimeyi yutarcasına bir solukta yerleştirirdik beynimize.

Çoğul konuşmayı ve biz olmayı çok sevdiğim ve prensip olarak tekilleşmeyi sevmediğim için hep biz diyorum...Bilgi, beceri ve yetenekleri bakımından her insan eşit derecede değildir ama bu erdemleri etkileyen de başta iyi niyet, iyi dinleme ve gayretle tamamlanır.

Yukarıda kısaca aktardığım yaşam felsefemi Sayın Şairin sözüne bağlamladığımda, özellikle insanın şekillenmesinde çocukluk, ilk gençlik ve gençlik dönemimdeki öğretmenlerinin etkisi ailesinde çok daha fazladır...

Ve beni mezun eden ilkokul öğretmenim yaşamımda iz bırakan insanlar arasında annemden sonraki ikinci insandır....

Sağ olanlara saygı, ebedi istirahatgahlarına intikal edenlere rahmetle...