Kimisi deli der kimisi kaçık
Aklımı başımdan aldırmışım ben
Sabahlara kadar gözlerim açık
Geceden uykuyu kaldırmışım ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Acıya kedere beşik kalbimi
Vurgun yemiş delik deşik kalbimi
Doğuştan sevdalı aşık kalbimi
Bir fettan güzele çaldırmışım ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Beni Mecnun etti çöllere düştüm
Vicdansız insafsız ellere düştüm
Alaya alındım dillere düştüm
Âlemi kendime güldürmüşüm ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Yarin taşıdığı kalp değil taştır
Gönlüm her dem buruk gözlerim yaştır
Güneşi göremem mevsimim kıştır
Ömrümden baharı sildirmişim ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Hasreti içimi yakıp dağlarken
Gönlüme bitmeyen keder sağlarken
Resmine kapanıp her gün ağlarken
Gözümün ferini soldurmuşum ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Benim binde birim çekmemiş bile
O dâhi yanmamış ben kadar güle
Perişan halime şahit bülbüle
Saçını başını yoldurmuşum ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Ecelin elinden güç bela kaçtım
Bir tebessümüne öyle muhtaçtım
Yanılıp yakılıp sırrımı açtım
Aşkımı boş yere bildirmişim ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Dünyanın bitmeyen çilesi benim
Her kara sevdanın kalesi benim
Kapısında kulu kölesi benim
Kendimi yaşarken öldürmüşüm ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Hasan’a sorun bir sevda ne imiş
Gayrısı beyhude bahane imiş
Mekânım her gece meyhane imiş
Kadehe aşk meyi doldurmuşum ben
Bir sevda yüzünden çıldırmışım ben

Hasan Hüseyin Yılmaz