Balkonda oturup, Kuşadası nı seyrettiğimde,
Şehre
gecenin bütün mahmurluğu çöktüğünde,
İnsanlar bir o tarafa, bir bu tarafa gidip geldiğinde,
Bakışlarımda
özlem, bütün sevdiklerim yüreğimde,
Gökyüzü muhteşem, insanı içine çekiyor,
Ayı göremiyorum, acep nerelerde geziyor,
B
aşka
sevgililer peşinde, onlara gözümü süzüyor?
Yoksa arada bir kaybolup,
yıldızlara mı küsüyor?
Kayan
yıldızı izlerken, bir şeyler koptu içimden,
Yıldızları
dostlara benzetirim,
sevginin etrafında dönen,
En parlak
yıldız sensin, vazgeçilmez
dostum sen,
Dünyamdan kayıp gitme, yokluğuna dayanamam ben!..
İnsanları anlamadım, anlamıyorum da,
Maneviyat çökmüş, gözler yalnız maddiyatta,
Oysa
dostlar birikir, benim kumbaramda,
Mutluluğun anahtarı, her gün, bir
dost bir
dost daha!..
ÖMER KOÇ/KUŞADASI