Herkes bir şeyler yapmak ister,
Duramaz kimi kendince ahkam keser,
Hiç kimse başkasına değil kendin eder,
Yaşam durmaz akar ve de gider.

Kimi bal yapmaz arı gibi vızıldar durur
Davulun tokmağını hep kendinden vurur
İçine kaplamış bitmeyen bir gurur.
Kendine bakmaz daima başkasını vurur.

Sinek olur vızıldar iş yaptığını sanır.
Sanki bal kovanını kendisi ballandırır.
Ağustos böceği gibi sazıyla gaydalandırır,
Hepsi boş sadece kendi söyler mırıldanır.

Bir de bakan elimde bir şey yok bildim sanır
Bilmez hiç yaptığı ile kendi kendini aldatır,
Dile gelse içerisindekiler hepsi anlatılır,
Boş işleri bir kenara atıp kendin yaptım sanır.

Anlamaz tek yaşayan kendisi öyle bilir,
Fikir desen kendinde yok öyle geçinir,
Bilmez gün geçtikçe kendisini bitirir.
Eli dursa da sözleri dile gelir durmaz iletir.

Ne söylesen anlamaz bildiğini okur,
Söylenecek söz az değil ama çoktur,
Bilmez kendi kendini öylece avutur.
Hiç ölmeyecek gibi kendisini avutur.