1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1203
Okunma
paslı kilidini kırdın yalnızlığımın,
fesleğen kokularının sindiği
alaca karanlık bir akşamda
usul usul aktın dibine,
toprağı suya aç
akşam sefalarımın,
sen öyle içten
öyle kendinden söz ederken
heyecanla titredi öksüz hayellerim
güneşin ısıttı içimi
mor sümbüller, hanımeli
laleler fışkırdı birden
gözlerden ıraktaki gizli bahçemden
...
ne zaman
ne mekan
ne de imkansız uzaklıklar
değildi bizi ayıran,
kendini bilmez bir söz
kör etti önce
ardından sağır
diller kilitlendi kendiliğinden
...
tutuyoruz nefeslerimizi şimdi,
kuruyor çiçekler bahçemizde sessiz
birer ikişer,
bir damla suyu esirgeyip birbirimizden
kendi hapishanelerimizi örüyoruz
kırgın sen ve ben.
Sezer Ergör Cülcüloğlu
5.0
100% (1)
Cevap Yaz