Her sabah uyandığımda, yatağım boş,
Sol yanım boş bir tanem.
Hani ayaz vurur ya.!
İnsanın yüzüne tokatlarcasına.
Hayatın tokatı, her şaplatışında...
Sen yıkıldın.!
Arkanda kalan ise bizler...
Hüzün ve hasret dolu bakışlarla,,,
Uğurladık seni bir tanem.
Ey, gözü yaşlı erkeğim.
Baktı mı, dolu dolu bakan erkeğim.!
Hep sen mi, kahrolurcasına acı çekecek,,,
Hep sen mi.!!!
Boynu bükük öksüz misali, boyun bükecek.
Hep senmi sevdiğim...
Hep senmi.!!!
Damarlarımda ki kan bile pıhtılaştı soğuktan.
Ya sen sevdiğim ya sen.!
Ne yapacaksın oralar da.
Ben perişan, Sen perişan...
Ahali perişan.!
Ve...
Sen bahtı kara sevdiğim.
Vurmasın artık kader,,,
Sam yeli esmesin bize doğru.
Volkanlar patlamasın,,,
Her geçen günün ardından.
Ben sana hasret...
Sen bana hasret...
Birde gurbet.
Yeter be erkeğim , yeter.!!!
Bu çile, bu elem, bu keder.
Hazin sabahlara uyandırmasın beni,,
Sabahı olmayan gecelerin efendisi.
Off ya.!!!
Ölümü mü istemeliyim ALLAH’tan.
Kurtuluş o olsa ya.!!!
Ya geride kalanlar, arkamda olanlar,
Bir acıya, bir daha mı eklesem.
Evet ya.!!!
Ya onlar...
Kime sığınıp kime dayanırlar.
Elim kolum bağlı be erkeğim.
İşte böyle...
Hep yolunu gözlerim senin.
Dakikalar, saatleri,,,
Günler, haftaları...
Derken eridi bedenimde hücreler.
Yok olurcasına.!!!
Ya hasretin,
Ya yokluğun...
Sensizliğin, beni nasıl bitirdiğini,,,
Nasıl tükettiğini görmek istemezdin.
Tükendim, bittim sanki.
Kanadı kırık kuşlar gibi,
Uçamaz oldum yakınlarına...
Görmek için seni.
Bir uçuversem, geliversem yanına.
Kokunu özledim sevdiğim.
Tenini, gözlerini...
Hele o gözlerini, be erkeğim.!!!
Sarıversem seni sımsıkı, sıkı sıkı.
Bedenin de erise vücudum.
Sütten yağı alırcasına...
Eriyip gitsem kollarında,,,
İki beden bir olsak be erkeğim.
Off, of.!!!
Kader işte, boynumuzu büken.
Bizi bize gurbet eden, yokluk çektiren.
İçimde ki yangın, büyüdükçe korlandı,,,
Körüklendikçe, közlendi.
Etrafı öyle bir duman sardı ki...
Kim kimi görüyor, kim kimi tanıyor bilemedim.
Yollara bakıyorum,,,
Uzadıkça koşuyorum.
Yakalayamıyorum.!!!
Mesafelerin uzaklığı kadar,,,
Zaman daralsa diyorum.
Nerde.!!!
Sen orda, biz burda...
Sanki gavur ellerde kalmışız.
Sanki yaban ellerde kaybolmuşuz be erim.!!!
Sensizlik ne zormuş, ne acıymış...
Bilemedik kadrini kıymetini.
Kimi zaman horladık, kimi zaman bağırdık sana.
Oysa.!!!
Okşanması gereken, sevilip pohpohlanması gereken,,,
Biz değil de senmişsin be erkeğim.
Söz aşkım.!!!
Bu geceler bitecek ve bir gün sabah olacak.
Gökte yağan kartanesi bile, böbürlenemeyecek...
Bizim sana olan,sana verdiğimiz değer karşısında.
Ne orkide, ne kardelen...
Senin yerin kadar özel olmayacak.!!!



Şair : ADALET PELİT

02.30/ 1 MART.2008