Bahar gözlüm
al götür beni, buralardan
götür beni..
sevdalarımın,
kavgalarımın yurduna....
toprak çeker oldu.
al götür beni,
renk renk çiçek açan
memleketimin dağlarına..

Gün.! geçtikçe ömür..
salkım söğüt dalları gibi
eğilir toprağa,
çoğalır..
dalından sararıp kopan,
kuru yapraklar.
yaklaşan.. amansız sonbahar
usul usul sokulur ölüm,
dost olur..
sol yanına

Bahar gözlüm..
al götür beni
Anayurduma.....

Savurdu rüzgar
kapıldım nehirlerin akıntılarına
kayboldum ben
sonu olmayan bu kavga’da.
peşinde koşup durduğumuz
mutluluk...
yakalanmayan bir düşmüş.!
bunu çok geç anladım.

Hayat.! vurdukça pençesini
düştüm..çaresizliğime ağladım.
kalktım..sevinçlerime ağladım.
göz yaşlarım..
göz yaşlarım..
acılarım sevinçlerim benim..
hep ilacım oldu...

Bahar gözlüm..
yoruldum ben...
al götür beni buralardan
götür beni
sevdalarımın,
kavgalarımın yurduna...

(24.12.2007 /Adana)

Melih Baki