Delisin, dedi doktor!
• Düşüncelerin ve duyguların karman çorman.
Canın yandıkça gülmektesin, deliler gibi;
alkışlıyorsun palavrayla peynir gemisi yüzdürenleri,
memleket ve memleketinde insanlık gülünecek halde mi?...
sonra birden zırlıyorsun dondurma isterim diye,çocuklar gibi...
• Ünlüyüm diyorsun, rengin ve dostluklarınla,
hani nerede renktaşların ve dostların?
Düşenin dostu olur mu sanıyorsun? ...
• Ailenden, arkadaşlarından uzak duruyorsun
ve sosyal ilişkilerinden kopuyorsun,
ziyaretçilerini kovuyorsun,
Yanına gelen diğer hastaları da,
yapayalnız yaşıyorsun bir kenarda.
İnsanların sürekli olarak
sana zarar vermek istediklerini söylüyorsun,
içine acıları dolduruyorsun...
• kimselerin duyamadığı,
bakışların fısıltıları gibi,
kalbinde kopan fırtınaların ki gibi,
varolmayan sesleri duyuyorsun,
karşında bir sevgili görerek,
olmayan sevgiliye kara sevdalar çekiyorsun
ona şiirler yazıyorsun.
Kendini hala aşkı yaşayacak yaşta sanıyorsun...

........
• Velhasılı kelam;
Zihinsel bozukluklar yaşıyorsun ve depresyondasın

Madem ki, öyle düşünüyorsunuz,
vaz geçiyorum işte delilikten,
ben artık,
akvaryumdaki mavi değilim!

Ben bir zamanlar akvaryumdaki maviydim...
Şimdi ise tam ortasındayım aşkın
ve artık rengim yeşil;
baharın başlangıcındayım...
İkna edip de doktorları,
çıkabilirsem bu dört duvar arasından, hemen
evine gelip,
koca bir saksının içinde çiçek olup
bir köşeye dikileceğim...