Bir gün bu diyardan gidersen eğer,
Sılayı unutta beni unutma!
Seninle bu hayat dünyaya değer,
Dünyayı unutta beni unutma!

Mavi gözlerinde ışık saçıyor
Beni böyle gören benden kaçıyor
Sana demedim mi yaram açıyor,
Yaramı unutta beni unutma!

Taş bastım bağrıma yanıyor özüm
Senden başkasını görmüyor gözüm
Nasihatım olsun sana bu sözüm,
Sözümü unutta beni unutma!

Karşıma geçipte durduğun zaman
Hal ve hatırımı sorduğun zaman
Birlikte hayaller kurduğun zaman,
Zamanı unutta beni unutma!

Ne kahve isterim ne de çayını
Dostumsun diyenler kırdı yayını
Benimle beraber geçen ayını,
Ayını unutta beni unutma!

Tutulsa dizlerim yansa gözlerim
Kurşun gibi ağır olsa sözlerim
Sabah akşam demez seni özlerim,
Günleri unutta beni unutma!

DOĞANAY’ım kaldım gurbet elinde
Söylediğin Türkü herkes dilinde
Beni sorar isen Tokat İli’nde,
Aklında bulunsun beni unutma!

Kemal DOĞANAY