Noel de geleceğim, demiştin.
Gelmedin.
Erguvanlar açarken bekle, demiştin.
Gelmedin.
Güneş denizle oynaşırken oradayım, demiştin.
Gelmedin.
Güz yağmurları başlamadan mutlaka, demiştin.
Yine gelmedin.
Mevsimler mi yalancı,
Yoksa sen mi?
İkisi de değilse…
Nedendir kalbimdeki bu sancı.

İncecik bir yufka ekmeği gibi olmalı yürekler.
Karşıdan bakan hamurun özünü görebilmeli.
Ağzı süt kokan bebeğin ağzı gibi kokmalı ağızlar.
Katkısız, ari.
Konuşmalı diller. Söylemeli
Düşündüklerini, hissettiklerini.
Susmanın insana yakışmayacağını
Bilmeli.
Bırak!
Korkakların, acizlerin,
Yaşamı basit bir oyun sanan şaşkınların
İşi olsun sessiz esaret!
Yaradan bile kullarını özgür bırakmışken,
Sen nasıl hükmetmeye kalkışırsın benliğine.
Bu ne cehalet!

Sen!
İnsanım!
Bütün makamlarıyla bestele yaşamı,
Gönlünce.
Olanca renkleriyle kucakla,
Korkusuzca.
Tüm enstrümanlar eşliğinde dans et,
Coşkuyla.
O seninle oynamaya kalkışmadan,
Sen oyna onunla.
Ayakta alkışlanacak türden
Olsun ama.
Bu yaşam senin.
Bu beden senin.
Sen insansan eğer,
Bütün evren senin.