on
kovulmuşların altın anahtarlı kenti
kaf dağı ardında olmalı
zümrüdü ankalık kaç terk-i diyar eder


dokuz
yeşil gibi bir şey
kedi rahmi gibi bir şey
ismin cisim haline dolan miad

sekiz
aramaya gittim sekizi buldum
cennet kapıları külliyen
Dâri-celal’den Cennetü Naim’e

yedi
şavt
bir
tavaf

altı
susam sokağından geçerdim sabahları
kırkayakların neden kahverengi bot giymediğini sorgulayarak
gülerdi aklım ayaklarım ve umudum

beş
kardeşleşince batından yol geçmiyordu
gül de açmıyordu avurdunda turuncu çillerin
dağılan ruh boncuk boncuk siyah çimen

dört
serbest çağrışım neylersin
dön de çatlayan ruhunu ört
-ülmedi üstü kanayan kevgirin, delik deşik mevsimlerin

üç
-üncü kişiden geliyorum, nam-ı diğer bizim "öteki"
dokundum kayalıkların ağıtları kaç nesil
unuturuz ben sen, onu

iki
eklektik hep ahvalimizin sureti
güzelden çirkine, doğrudan yanlışa
azdan çoğa, vardan yoğa

bir
oku
ol
doksan dokuz...