Unutamadım yâr,
Gözlerimde hüzün buğusu,
Bakışlarımda vurgun yemiş bahçeler
Dudaklarımda hasret şiirleri,
Mahsunum...

Susmuş şarkılar,
Şimdi ıssız sokaklarda
Sadece, saatlerin özlem gongları,
Her vuruşu yüreğimi dağlayan...
Kim? Kim bu sessizce ağlayan?

Seni arıyor gözlerim,
Ellerim üşüdü,
Yaban gülleri mi sardı bahçelerini?
Kurudu mu saksıdaki mor menekşe?
Nerdesin?

Susturamaz oldum çığlıklarımı...
Bin parçayım...
Bir pençe kavrıyor sanki kalbimi,
Sıkıyor... Sıkıyor.

Solmaz, senin için açan bu çiçekler,
Kaybolmaz bahçelerin sesleri,
Hıçkıran nefesleri
Duyuyor musun?

Bu tren?
Uzanan bu yollar?
Titreyen ışık... Ellerim bomboş...
Son yaprak gibi düşüyorum,
Yoksun...Çok üşüyorum...

Gel, uçuşan son yapraklar gibi el ele,
Kapılıp rüzgârlarına hayatın,
Sonsuza savrulalım...
Fısıldayarak kulaklarımıza sessiz heceler,
Gecenin karanlığında seninle,
Uçuşup kaybolalım...

Delice düşünceler...
Kırık heceler...
Ne kadar ıssız ve karanlık bu geceler...

Seni unutamam ki...
Unutamam ki...

Hâlenur Kor