AŞK

Ağlamak bilmeyen gözüm sana ağladı
Yanmak nedir bilmeyen gönlüm sana yandı
Yüreğim yandı kanım dondu
Dünyam dönmez, zaman durdu
Sanmam hayal gerçek bana gül oldu
Sararıp solanlar oldu,
İnsan yaratılmış bir kuldu
Yaşayıp toprakta can buldu
Yürüdüğü yol hak yoldu
Kara toprak bana yar oldu
Bir gördüm nazlı ceylan oldu
Bir baktım elvan çiçek gül oldu
Ceylan beni avcı sanıp ürker oldu
Avcı ceylandan ürkek oldu
Elvan çiçekler yandı
Zümrüt yapraklar gönülde gazel oldu
Gönlümde gonca açtı, gül oldu
Aşk bulduğum hayallerim gerçek oldu
Gerçek, dünya bana yalan oldu
İnsanda bir gölge vardı, şimdi sanal oldu
İnsan kendine açılır oldu,
Sanal kopya taşınır oldu


Yürekler yanar
gönüller aşkın sevdasında
ilimler aşkın deryasında
garipler aşkın Leylasında
kendin buldu Mevlasında


AŞK-I MANA

Gönüller aşkı sezer
Zerre zerre süzer
Aşk deryalar gezer
Ceylanım vurulmuş (aşka)
Aşkı, deryalarda yüzer
Gün olur yollar tozar
Gönül görse onu kendinden yozar
Yar ahu gözlü nazlı ceylan olup dağlarda gezer
Kimin Mecnun olup, kendinden tezer
Gönlümde bir damla, aşkı kalem alsa azar
Anlamaya, anlatmaya ömürler yetmez
Bulsan gerçeğin, aşkın içinde ömürler bitmez
Ecel, gelmeye yolun yetmez
Ölüm hayat olur, bitmez
Can ölür, yolunda yetmez
Aşk-ı gerçeğin, görsen içinde
Şükretmeye kelimeler yetmez
Gönüller içinde sezilir bir damla görülmez
Anlamaya-, anlatmaya, zamanlar-mekanlar yetmez

Yalan aşkın derya olsa
İçimdeki yanan damla olsa
Söndürmeye yetmez
Miktarı damla olsa
İçimde yanmakla bitmez
Susayıp yalan aşkı içsem
Deryalar bana yetmez
Elvan çeşit meyvelerden yesem
Gerçek aşkın tadın vermez
Gonca güller,mor sümbüller koklasam
Gerçek aşk gibin kokmaz