seversin
hem de öyle bir seversin ki
an gelir
susuz kalır sevdiğin
bulut olup üzerine yağarsın

veya
karanlıktır
karamsardır
üşüyordur
güneş olup onun için yanarsın

çabalarsın
çabalarsın
çabalarsın

o aşktır
sevgidir
sevgilidir
dalında açan nazlı çiçektir

baktıkca
gözlerin dalar gözlerine
iki kişilik bir dünya kurulur hayâllerinde
aradığın mutluluğu onda buldum sanarsın

bakarsın
bakarsın
bakarsın

bazen de solar
o hiç solmaz dediğin çiçeğin yaprakları
kifayetsiz kalır
güneşinin ışığı gözünün yaşı
gerekirse toprağına gübre olursun
hem de hiç düşünmeden

dalına damar
damarına kan
canına can olursun

gün gelir
devran döner
zaman geçer
kara bir kedi girer aranıza
kopar o çiçek dalından
üzülürsün
bitersin
kara basanlar çöker üzerine
ağıtlar yakarsın

ağlarsın
ağlarsın
ağlarsın

arkana dönüp geçen zamana bakarsın
ve onun toprağında
kurumuş bir bok olarak kaldığını
o gidince anlarsın...

İhsan Çaybaşı